گلوکز نوعی قند است که سلول های بدن از آن به عنوان منبع اصلی انرژی استفاده می کنند. بدن غذاها را به گلوکوز و سایر مواد تجزیه می کند. کبد گلوکز اضافی را ذخیره می کند و در مواقع ضروری از آن استفاده می کند. گلوکز وارد جریان خون می شود و هورمونی به نام انسولین به رساندن گلوکز به سلول های بدن کمک می کند.
گلوکز بیش از حد در خون می تواند نشانه دیابت باشد. اگر بدن نتواند انسولین کافی بسازد یا سلول های بدن در پذیرش انسولین مشکل داشته باشند، دیابت ایجاد می شود. گلوکز بسیار کم در خون هیپوگلیسمی نامیده می شود. هیپوگلیسمی اغلب توسط داروهای دیابت ایجاد می شود، اما ممکن است به دلیل شرایط سلامتی غیر مرتبط با دیابت یا سایر داروها نیز ایجاد شود.
- برای غربالگری و تشخیص پیش دیابت و دیابت؛
- برای تشخیص قند خون بالا (هایپرگلیسمی) یا قند خون پایین (هیپوگلیسمی)،
- برای نظارت بر روند کنترل بیماری دیابت در طول زمان.
اگر شخصی
- فاکتورهای خطر دیابت را داشته باشد؛
- 45 سال یا بیشتر داشته باشد؛
- علایم مرتبط با گلوکز خون بالا یا پایین را داشته باشد؛
- مبتلا به دیابت باشد.
- نمونه خون از سیاه رگ دست بیمار گرفته می شود.
- با استفاده از دستگاهکنترل قند خون خانگی (قند خون گلوکومتر)، با ایجاد یک برش کم عمق و کوچک روی سر انگشت جهت کنترل گلوکوز خون در منزل. البته باید توجه داشت که این روش، روش دقیقی برای تشخیص قطعی دیابت محسوب نمی شود.
- به طور کلی، توصیه می شود قبل از انجام آزمایش قند خون، فرد حداقل 8 ساعت (معمولاً یک شب) ناشتا باشد و چیزی به جز آب نخورد.
- گاهی ممکن است حتی در صورت ناشتا نبودن نیز این آزمایش به عنوان بخشی از یک آزمایش معمولی برای چکاب انجام شود.
- برای افراد دیابتی، جهت کنترل دقیق، سطح گلوکز اغلب هم به صورت ناشتا، قبل از خوردن غذا و هم بعد از خوردن غذا بررسی می شود.
جایگاه محتوای شما
