اسید اوریک از تجزیه پورین ها تولید می شود. پورین ها ترکیبات حاوی نیتروژن هستند که در سلول های بدن از جمله DNA یافت می شوند. این آزمایش سطح اسید اوریک خون یا ادرار را اندازه گیری می کند. با پیر شدن و تجزیه شدن سلول ها، پورین ها در خون آزاد می شوند. به میزان کمتر، پورین ها ممکن است از هضم برخی غذاها مانند جگر، لوبیا، نخود خشک و برخی نوشیدنی های الکلی نیز ایجاد شوند. بیشترین حجم اسید اوریک توسط کلیه ها، از طریق ادرار از بدن دفع می شود و مقداری نیز از طریق مدفوع دفع می شود.
تولید بیش از حد یا عدم دفع کافی اسید اوریک منجر به تجمع آن در بدن و در نتیجه باعث نقرس، سنگ کلیه یا نارسایی کلیوی شود.
افزایش سطح اسید اوریک می تواند زمانی رخ دهد که مرگ سلولی افزایش یابد، همانطور که در برخی درمان های سرطان دیده می شود یا به ندرت به عنوان نوعی اختلال ارثی که بدن تمایل به تولید اسید اوریک بیش از حد داشته باشد، رخ می دهد. کاهش دفع اسید اوریک اغلب در نتیجه اختلال در عملکرد کلیه به دلیل بیماری کلیوی است.
- برای تشخیص سطح بالای اسید اوریک در خون، که می تواند نشانه ای از نقرس باشد؛
- برای کنترل سطح اسید اوریک هنگام انجام شیمی درمانی یا پرتودرمانی؛
- برای تشخیص میزان بالای اسید اوریک در ادرار به منظور تشخیص علت ایجاد سنگ کلیه؛
- نظارت بر مبتلایان به نقرس که در معرض خطر ابتلا سنگ های کلیه هستند.
- هنگامی که درد مفصل یا علائم دیگری دارید که به تشخیص پزشک ممکن است به دلیل نقرس باشد؛
- هنگامی که شیمی درمانی یا پرتودرمانی خاصی را برای سرطان انجام داده اید یا می خواهید آن را انجام دهید؛
- هنگامی که به صورت مکرر دچار سنگ کلیه می شوید؛
- هنگامی که نقرس دارید یا در معرض خطر تشکیل سنگ کلیه هستید.
- نمونه خون از سیاه رگ دست یا سر انگشت گرفته می شود.
- نمونه ادارار 24 ساعته نیز ممکن است درخواست شود.
به آمادگی خاصی نیاز نیست هر چند ممکن است برخی از پزشکان توصیه کنند که تا چند ساعت قبل از انجام آزمایش از خوردن مواد غذایی اجتناب شود.
