بیلی روبین یکی از مواد زائد بدن به رنگ زرد تیره می باشد که عمدتاً در اثر تجزیه هموگلوبین (پروتئین حامل اکسیژن موجود در گلبول های قرمز خون) در بدن ایجاد می شود. بیلی روبین در صفرا (مایعی در کبد، موثر در هضم غذا) یافت می شود. بیشتر بیلی روبین از طریق مدفوع یا ادرار دفع می شود. آزمایش بیلی روبین با اندازه گیری میزان بیلی روبین خون یا ادرار، سلامت کبد را بررسی می کند. این آزمایش برای تشخیص یا نظارت بر مشکلات مربوط به کبد یا گلبول های قرمز در زمانی که سطح بیلی روبین خیلی بالا است کاربرد دارد.
- به همراه آزمایشاتی از جمله آزمایش پانل متابولیک جامع و پانل کبد و آزمایشات ادرار.
- برای پیگیری وضعیت افرادی که مبتلا به بیماری کبدی هستند جهت ارزیابی بیماری و پاسخ بدن به درمان.
در صورتی که پزشک مشکوک به موارد ذیل شود:
- زردی در نوزادان یا بزرگسالان؛
- اختلالات کبدی؛
- سیروز؛
- اختلالات کیسه صفرا؛
- کم خونی همولیتیک؛
- نمونه خون از بازو؛
- نمونه ادرار؛
- ممکن است از فرد درخواست شود که چهار ساعت قبل از انجام آزمایش از خوردن و آشامیدن خودداری کند.
- بسیاری از داروها در نتیجه آزمایش بیلیروبین اختلال ایجاد می کنند. بنابراین توصیه می شود فرد قبل از آزمایش پزشک خود را از داروهای مصرفی روزانه مطلع سازد و در صورت لزوم فقط با دستور پزشک مصرف داروها را تعدیل نماید.
