آزمایش فاکتور روماتوئید برای کمک به تشخیص آرتریت روماتوئید و تمایز آن از سایر اشکال آرتریت و سایر شرایطی که باعث ایجاد علائم مشابه از جمله درد، التهاب و سفتی مفاصل می شوند، کاربرد دارد. ممکن است در کنار این آزمایش، دیگر آزمایشات مربوط به خودایمنی مانند ANA (آنتی بادی ضدهسته ای)، CRP (پروتئین واکنشی C)، ESR (سرعت رسوب گلبول قرمز) و FBC (شمارش کامل سلول های خونی) جهت ارزیابی کامل سلول های خونی تجویز شود.
برای کمک به تشخیص آرتریت روماتوئید (RA) و سندرم شوگرن. البته صرفاً تجویز این آزمایش برای تشخیص نهایی کافی نیست و حتماً باید علایم بیمار و تاریخچه بیماری وی نیز به دقت بررسی شود. جهت تشخیص دقیق تر آزمایشات تشخیصی دیگری از جمله CRP (پروتئین واکنشی C)، ESR (سرعت رسوب گلبول قرمز) نیز تجویز می شوند.
با افزایش سن احتمال دریافت نتایج مثبت کاذب آرتریت روماتوئید افزایش می یابد.
در صورت بروز علایم طولانی مدت (بیش از 6 هفته) که پزشک را مشکوک به آرتریت روماتوئید یا سندرم شوگرن کند.
علائم اغلب از مچ دست، دست و پا شروع می شوند. آن ها معمولاً مفاصل یکسانی را در دو طرف بدن تحت تأثیر قرار می دهند که گاهی عود می کنند و گاهی کاملاً از بین می روند.
علائم آرتریت روماتوئید ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد مفاصل؛
- حساسیت، تورم و گرمی مفصل؛
- سفتی مفصل که بیش از 30 دقیقه طول بکشد؛
- خستگی؛
- تب های کم گاه و بیگاه؛
- از دست دادن اشتها؛
- خشکی چشم یا دهان؛
- توده های سفت زیر پوست؛
- کم خونی
گاهی ممکن است آزمایشاتی برای تشخیص بیماری هایی که ممکن است منجر به افزایش سطح فاکتور آرتریت روماتوئید شود نیز تجویز شوند:
اختلالات خود ایمنی، از جمله:
- سندرم شوگرن
- لوپوس
- اسکلرودرمی
- آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان در کودکان و نوجوانان
عفونت های مزمن، از جمله:
- هپاتیت C
- سل (بیشتر ریه ها را درگیر می کند)
- اندوکاردیت (قلب)
انواع خاصی از سرطان، از جمله سرطان خون
نمونه خون از بازو؛
آمادگی خاصی برای انجام این آزمایش نیاز نمی باشد.
